Niedosłuch nerwowy

Niedosłuch odbiorczy to upośledzenie słuchu spowodowane uszkodzeniem ucha wewnętrznego lub nerwu słuchowego, który przenosi dźwięk do mózgu. Osobom dotkniętym tą chorobą trudno jest określić, skąd dochodzi dźwięk, może ona dotyczyć jednego lub obu uszu, a jej nasilenie może być różne. Jest to stosunkowo powszechne schorzenie, które może dotknąć do 5% światowej populacji.

Niedosłuch odbiorczy może mieć swoje źródło w uchu wewnętrznym lub w nerwie słuchowym. Główną przyczyną jest uszkodzenie komórek włoskowatych ślimaka, co skutkuje zmniejszoną percepcją intensywności i jakości dźwięku. Pochodzenie tego pogorszenia nie jest do końca jasne, chociaż istnieją zidentyfikowane czynniki ryzyka, takie jak

• Wiek: starzenie się jest najważniejszym czynnikiem.
• Nieprawidłowy rozwój ucha na etapie ciąży.
• Uraz.
• Narażenie na głośny hałas.
• Przebyte choroby, takie jak zapalenie opon mózgowych.
• Stosowanie leków ototoksycznych, takich jak leki przeciwmalaryczne, kwas acetylosalicylowy, niektóre leki moczopędne lub beta-blokery.

Najbardziej oczywistym objawem niedosłuchu odbiorczego jest utrata słuchu, przez co osoba dotknięta tą chorobą może mieć problemy ze zrozumieniem mowy, co utrudnia śledzenie rozmowy. Ponadto, jeśli ubytek słuchu występuje tylko w jednym uchu, może to powodować problemy z lokalizacją, skąd dochodzą dźwięki lub słyszeniem hałasu w tle.

Inne objawy, które mogą być powszechne, to zawroty głowy, zawroty głowy i utrata równowagi. Ponadto mogą wystąpić szumy uszne, czyli odczuwanie hałasu bez zewnętrznego źródła.

Nie ma skutecznych środków zapobiegających rozwojowi niedosłuchu odbiorczego, chociaż istnieją działania, które można podjąć, takie jak unikanie narażenia na wysokie poziomy dźwięku, ochrona ucha, gdy narażenie jest nieuniknione. Ponadto zaleca się również prawidłowe osuszanie ucha po kąpieli i unikanie używania patyczków kosmetycznych, aby zminimalizować ryzyko infekcji.