Osteoartroza biodra

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego jest chorobą zwyrodnieniową, w której chrząstka stawu biodrowego stopniowo się zużywa i może powodować ocieranie się kości o siebie. Częstość jej występowania wynosi około 5% u osób w wieku powyżej 50 lat, ale wzrasta wraz z wiekiem.

Główną przyczyną choroby zwyrodnieniowej stawów jest zużycie chrząstki tworzącej stawy. Oprócz czynników genetycznych zidentyfikowano szereg czynników niegenetycznych, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów:

• Wiek, znacznie częstsze występowanie od 50 roku życia.
• Wcześniejszy uraz stawu biodrowego.
• Nierówna długość kończyn dolnych.
• Otyłość lub nadwaga.
• Dysplazja rozwojowa stawu biodrowego, stan u noworodków, w którym staw biodrowy nie uformował się prawidłowo.

Głównym objawem choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego jest ból. Ból ten pojawia się stopniowo i nasila się z czasem. Bólowi często może towarzyszyć sztywność, która nasila się rano lub po odpoczynku. Ponadto może wystąpić zmniejszony zakres ruchu biodra, który wpływa na zdolność chodzenia, trzeszczenie podczas ruchu lub ból w pachwinie lub udzie.

Nie ma sposobu, aby zapobiec wystąpieniu zapalenia stawu biodrowego, ale istnieją środki, które mogą opóźnić jego wystąpienie lub spowolnić jego postęp, takie jak utrzymanie zdrowej wagi, regularne ćwiczenia fizyczne, poprawa postawy lub unikanie aktywności fizycznej, która wpływa na ten obszar.

Istnieje wiele opcji leczenia, które pomagają złagodzić ból i poprawić mobilność, niechirurgiczne, takie jak modyfikacja stylu życia, fizjoterapia lub niektóre leki, lub chirurgiczne w bardziej zaawansowanych przypadkach.