Przewlekła białaczka limfocytowa

Jest jednym z najczęstszych złośliwych nowotworów hematologicznych i charakteryzuje się obecnością niekontrolowanej proliferacji limfocytów B. Jest to najczęstszy podtyp białaczki u dorosłych w krajach zachodnich, ze średnią zapadalnością 12 przypadków na 100 000 osób rocznie, wzrastającą wykładniczo z wiekiem i o bardzo zmiennym rokowaniu.

Dokładne przyczyny inicjujące proces niekontrolowanej proliferacji limfocytów B nie są znane. Badania zidentyfikowały ważne zmiany chromosomalne w rozwoju CLL, ale nie jest jeszcze jasne, które geny są zaangażowane i jak dokładnie prowadzą do białaczki. Zauważono również, że zmiany DNA związane z CLL zwykle występują w ciągu całego życia danej osoby, a nie są przekazywane przez rodziców (dziedziczone). Jednak jako czynniki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia CLL, opisano następujące:

• Choroba dotyka głównie starszych dorosłych, zwykle od 60 roku życia.
• Nieco częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.
• Osoby o kaukaskim rodowodzie są bardziej narażone na zachorowanie na przewlekłą białaczkę limfocytową niż inni, np. Azjaci.
• Narażenie na działanie substancji chemicznych, takich jak herbicydy (agent orange) i insektycydy lub pestycydy, zostało powiązane ze zwiększonym ryzykiem.
• Monoklonalna limfocytoza B-komórkowa powoduje wzrost liczby komórek B, co może sprzyjać rozwojowi przewlekłej białaczki limfocytowej.

Ponad 80% pacjentów z CLL nie ma żadnych objawów, a CLL jest rozpoznawana w wyniku rutynowego badania krwi lub przypadkowo. W pozostałych przypadkach głównymi objawami mogą być:

• Astenia, zmęczenie, utrata masy ciała.
• Adenopatia lub powiększone węzły chłonne.
• Powtarzające się infekcje.

Sporadycznie śledziona (splenomegalia) lub wątroba (hepatomegalia) mogą być powiększone i mogą powodować dyskomfort w jamie brzusznej. W odróżnieniu od innych nowotworów krwi, rzadko występuje gorączka, nocne poty i utrata masy ciała.

Istnieje bardzo niewiele znanych czynników ryzyka przewlekłej białaczki limfocytowej, a większości z nich nie można uniknąć, poza posiadaniem krewnych pierwszego stopnia.