Wyrwanie się zębów stałych

Dojrzewanie zębów to proces obejmujący utratę zębów pierwotnych oraz erupcję i uwapnienie zębów stałych. Ten proces wymiany zębów rozpoczyna się w okresie niemowlęcym i kończy praktycznie na początku okresu dojrzewania, a na jego przebieg mogą wpływać liczne zmienne, które determinują zarówno upływ czasu, jak i strukturę zęba.

Gatunek ludzki posiada dwadzieścia zębów pierwotnych (zwanych też mlecznymi) i trzydzieści dwa zęby stałe. Lamina zębowa jest strukturą pochodzącą z nabłonka jamy ustnej w okresie embrionalnym, która wskazuje lokalizację przyszłego uzębienia. Prymordia zębowe stałe lub zarodki obserwuje się w trakcie rozwoju między 10 a 13 tygodniem ciąży, a zęby stałe rozwiną się z przedłużenia blaszki zębowej, zwanej blaszką sukursu.

Erupcja zębów przebiega w trzech fazach, fazie początkowej, w której widoczne są tylko zęby pierwotne, drugiej fazie uzębienia mieszanego, w której współistnieją zęby pierwotne i stałe, oraz ostatniej fazie, w której po wypadnięciu ostatniego zęba mlecznego, uzębienie jest stałe lub permanentne.

Erupcja uzębienia stałego rozpoczyna się w szóstym roku życia od pierwszego zęba trzonowego, bez wyrzynania się zęba pierwotnego, co oznacza, że może pozostać niezauważona. Jest to początek pierwszej fazy uzębienia mieszanego, która zakończy się, gdy pojawią się wszystkie siekacze i pierwsze stałe zęby trzonowe. W miarę zbliżania się okresu dojrzewania następuje erupcja pozostałych zębów w sektorach bocznych, co zapoczątkowuje drugą fazę uzębienia mieszanego, z dużymi różnicami osobniczymi, pod wpływem hormonów i z uogólnionym wyprzedzeniem u dziewcząt od 6 do 12 miesięcy w stosunku do chłopców. Inne czynniki, takie jak odżywianie, próchnica lub uraz zębów pierwotnych oraz pochodzenie etniczne również mogą wpływać na dojrzałość zębów.