Rodzinny hiperinsulinizm (związany z ABCC8)
Wrodzony hiperinsulinizm jest ciężką chorobą o bardzo wczesnym początku, charakteryzującą się głównie podwyższonym poziomem insuliny we krwi prowadzącym do ciężkiej hipoglikemii. Powtarzające się epizody hipoglikemii zwiększają ryzyko powikłań, takich jak zaburzenia oddychania, drgawki i uszkodzenia neurologiczne.
Większość przypadków wrodzonego hiperinsulinizmu jest spowodowana patogennymi wariantami w genach ABCC8 i KCNJ11. W szczególności mutacje w genie ABCC8 odpowiadają za 50-60% przypadków. Patogenne warianty w tych genach wpływają na uwalnianie insuliny z komórek trzustki, zwiększając tym samym wydzielanie insuliny i jej poziom we krwi. Nadmiar insuliny powoduje spadek poziomu glukozy prowadzący do hipoglikemii.
Częstość występowania hiperinsulinizmu wrodzonego jest różna w różnych krajach, ale ogólnie wynosi od 1 przypadku na 27 000 do 1 przypadku na 50 000 ludności.
Symptomy
Pierwsze objawy występują wcześnie, a nawet mogą pojawić się przed urodzeniem, i charakteryzują się trwałymi hipoglikemiami wymagającymi wysokiego spożycia glukozy. Ciężkie niekontrolowane hipoglikemie mogą prowadzić do innych objawów, takich jak senność, hipotonia, drżenie, drażliwość lub bezdech, które mogą powodować istotne następstwa neurologiczne.
Zarządzanie chorobami
Leczenie powinno być wczesne, a jego głównym celem jest kontrola poziomu glukozy we krwi, aby uniknąć nieodwracalnego uszkodzenia neurologicznego. Początkowe leczenie polega na natychmiastowym dożylnym podaniu glukozy w celu utrzymania jej stabilnego poziomu.
W dłuższej perspektywie stosuje się różne metody leczenia farmakologicznego, między innymi diazoksyd, analogi hormonu somatostatyny, glukagon, glikokortykoidy. Czasami konieczne jest uciekanie się do całkowitej lub częściowej pankreatektomii.
Pacjenci powinni unikać długotrwałego postu i spożywać często pokarmy bogate w węglowodany.
Analizowane geny
Bibliografia
Demirbilek H, Hussain K. Congenital Hyperinsulinism: Diagnosis and Treatment Update. J Clin Res Pediatr Endocrinol. 2017 Dec 30;9(Suppl 2):69-87.
Donath X, Saint-Martin C, Dubois-Laforgue D, et al . Next-generation sequencing identifies monogenic diabetes in 16% of patients with late adolescence/adult-onset diabetes selected on a clinical basis: a cross-sectional analysis. BMC Med. 2019 Jul 11;17(1):132.
Gillis D. Familial Hyperinsulinism. 2003 Aug 19 [updated 2019 Mar 21]. In: Adam MP, Everman DB, Mirzaa GM, Pagon RA, Wallace SE, Bean LJH, Gripp KW, Amemiya A, editors. GeneReviews® [Internet]. Seattle (WA): University of Washington, Seattle; 1993-2022.
Huopio H, Otonkoski T, Vauhkonen I, et al. A new subtype of autosomal dominant diabetes attributable to a mutation in the gene for sulfonylurea receptor 1. Lancet. 2003 Jan 25;361(9354):301-7.
Männistö JME, Jääskeläinen J, Otonkoski T, et al . Long-Term Outcome and Treatment in Persistent and Transient Congenital Hyperinsulinism: A Finnish Population-Based Study. J Clin Endocrinol Metab. 2021 Mar 25;106(4):e1542-e1551.
Rosenfeld E, Ganguly A, De Leon DD. Congenital hyperinsulinism disorders: genetic and clinical characteristics. Am J Med Genet C Semin Med Genet. 2019 Dec;181(4):682-692.
