Karbamazepina (Dawkowanie)

Karbamazepina jest lekiem przeciwpadaczkowym z wyboru w padaczkach częściowych i uogólnionych, dopuszczonym do stosowania u dzieci ze względu na niewielką ośrodkową zdolność depresyjną. Stosowany jest również w neuralgii trójdzielnej i bólu neuropatycznym. Nie zalecany w kryzysie nieobecności lub napadach mioklonicznych. Jest stosowany jako lek pierwszego rzutu w leczeniu napadów częściowych, toniczno-klonicznych, neuralgii nerwu trójdzielnego, a także jako stabilizator nastroju w leczeniu zaburzenia dwubiegunowego.

Karbamazepina działa poprzez zmniejszenie uwalniania glutaminianu, stabilizuje błony neuronów i zmniejsza obrót dopaminy i noradrenaliny.

Jeśli chcesz poznać wszystkie substancje, które analizujemy w naszym teście DNA, zajrzyj do sekcji poświęconej zgodności farmakologicznej lub farmakogenetyka.

SKUTKI UBOCZNE

Nie ma szczególnych danych u dzieci.

Najpoważniejsze działania niepożądane to te, które mogą pojawić się we krwi, skórze, wątrobie i układzie sercowo-naczyniowym. Szczególnie na początku leczenia, przy zbyt dużej dawce występują pewne rodzaje częstych lub często występujących działań niepożądanych, np. działania niepożądane dotyczące OUN (zawroty głowy, ból głowy, ataksja, senność, zmęczenie, diplopia); zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty) oraz skórne reakcje alergiczne.

Działania niepożądane zależne od dawki zwykle ustępują po kilku dniach, samoistnie lub po przemijającym zmniejszeniu dawki. Pojawienie się działań niepożądanych ze strony OUN może świadczyć o względnym przedawkowaniu lub o znacznych wahaniach stężenia leku w osoczu. W tych przypadkach wskazane jest monitorowanie stężenia leku w osoczu.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: leukopenia, eozynofilia, trombocytopenia.

Zaburzenia endokrynologiczne: obrzęki, zatrzymanie płynów, zwiększenie masy ciała, hiponatremia i zmniejszenie osmolarności krwi w wyniku działania podobnego do działania hormonu antydiuretycznego (ADH), prowadzące w rzadkich przypadkach do wodnistego zatrucia, któremu towarzyszy senność, wymioty, bóle głowy, dezorientacja, zaburzenia neurologiczne.

Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, ataksja, senność, zmęczenie, ból głowy, diplopia, zaburzenia akomodacji (np. niewyraźne widzenie).

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, suchość w ustach.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności gamma-GT (w wyniku indukcji enzymów wątrobowych), zwykle bez znaczenia klinicznego, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, które mogą być poważne.

PRZECIWWSKAZANIA

Nadwrażliwość na karbamazepinę i leki strukturalnie pokrewne (np. trójcykliczne leki przeciwdepresyjne).

Zmiany w przewodzeniu przedsionkowo-komorowym. Między zaprzestaniem przyjmowania inhibitora monoaminooksydazy a rozpoczęciem podawania karbamazepiny należy pozostawić co najmniej 15 dni.

Nie należy go podawać osobom, u których w ciągu 2 tygodni wystąpiła depresja szpiku kostnego, porfiria wątrobowa (ostra porfiria przerywana, variegata, cutaneous tarda) oraz leczenie MAOI.

NAZWY MAREK

• Tegretol ®
• Carbatrol