Test pochodzenia DNA

Populacja Żydów aszkenazyjskich to grupa, która liczy obecnie około 10 milionów osób. Ich pochodzenie datuje się na około 2000 lat, kiedy to ich przodkowie przenieśli się z Azji Zachodniej do Europy Środkowej. Ich historia naznaczona jest prześladowaniami, ludobójstwami i Holokaustem, które miały miejsce podczas II wojny światowej. To historyczne wydarzenie spowodowało, że Żydzi zaczęli emigrować po całym świecie. Obecnie najbardziej reprezentatywne grupy Aszkenazyjczyków rozmieszczone są w Stanach Zjednoczonych, Izraelu i byłym Związku Radzieckim. W obrębie tej społeczności powszechną praktyką są małżeństwa konsanguineous, więc stała się ona bardzo charakterystyczną i homogeniczną z genetycznego punktu widzenia populacją.

Sardynia to wyspa położona w centrum Morza Śródziemnego, granicząca od północy z Korsyką, od wschodu z Półwyspem Apenińskim, od południa z Tunezją i od zachodu z Balearami. Ta wyspa ma około 1,5 mln mieszkańców, a jej historia jest dość starożytna i bogata. Pierwsze osadnictwo na tym terenie miało miejsce ponad 10 tys. lat temu i pochodziło z Półwyspu Apenińskiego, Półwyspu Iberyjskiego i Afryki. Od tego czasu Sardyńczycy nie przechodzili większych migracji. Fakt ten, wraz z położeniem geograficznym terytorium, sprawił, że genetyka Sardynii jest bardzo charakterystyczna i różni się od pozostałych populacji jej środowiska geograficznego.

To pochodzenie sięga serca Amazonii, łącząc się z głęboką historią rdzennych ludów, które zamieszkiwały ten rozległy i różnorodny region przez tysiąclecia. Ludy takie jak Karitiana i Suruí, z grupy językowej tupí w Brazylii, których historia względnej izolacji sprawiła, że ich DNA służy jako kluczowe odniesienie naukowe do zrozumienia historii przodków pierwszych mieszkańców Ameryki Południowej. Profil genetyczny, który reprezentują, jest filarem identyfikacji dziedzictwa licznych ludów, które przystosowały się i rozprzestrzeniły w dorzeczu Amazonki. Chociaż każdy amazoński lud posiada unikalną tożsamość, wszystkie łączy głębokie pokrewieństwo, które wyróżnia ich jako jedną z głównych gałęzi w drzewie genealogicznym rdzennych Amerykanów.

Rozmieszczona w północnej części kontynentu amerykańskiego jest populacja rdzennych mieszkańców Pima. Jest to grupa etniczna, która obecnie liczy kilkuset mieszkańców o czysto pimskiej genetyce. Pierwszym regionem zamieszkałym przez ten lud była zachodnia Kanada, a stamtąd rozszerzył się on, zajmując dużą część kontynentu. Na poziomie genetycznym sprawdzono, że Pima wywodzą się od pierwszych mieszkańców kontynentu amerykańskiego, którzy przybyli z Azji Wschodniej.

Melanezyjczycy to rdzenni mieszkańcy Melanezji, regionu Oceanii, który rozciąga się na zachodnią część Nowej Gwinei. Wiele badań naukowych wskazuje, że pierwsi mieszkańcy tego regionu przybyli podczas migracji Afrykanów na kontynent azjatycki. Po latach na tym terytorium nastąpiło kilka fal osiedlania się ludów austronezyjskich, dając początek licznym złożonym mieszankom genetycznym.

Liczące około 47 milionów mieszkańców Kenia i Uganda to dwa afrykańskie kraje położone we wschodniej części kontynentu. W regionie tym od kilku wieków osiedlają się różne grupy etniczne, z których najbardziej reprezentatywne są ludy Luhya i Luo. Grupy te początkowo osiedlały się we wschodniej i zachodniej części Ugandy, choć w drugiej połowie XV wieku migrowały do zachodniej Kenii. Z tego powodu te dwa regiony wykazują wysoki stopień podobieństwa genetycznego.

Maghreb to region położony w Afryce Północnej, którego genetyka reprezentowana jest głównie w krajach Algierii, Libii, Mauretanii, Maroka, Sahary Zachodniej i Tunezji. Liczy ponad 100 milionów mieszkańców. Pierwszymi osadnikami Maghrebu byli Imazighenowie, bardziej znani jako Berberowie. Od tego czasu terytorium Maghrebu przyjęło kilka fal migracyjnych, takich jak przybycie Andaluzyjczyków, Imperium Osmańskiego czy kolonizacja francuska. Z tego powodu ludność Maghrebu dzieli dużą część swojej genetyki z niektórymi krajami południowej Europy.

Liczące około 20 milionów mieszkańców Gambia i Senegal to dwa kraje Afryki Zachodniej położone najdalej na zachód na kontynencie. Genetyka Gambii i Senegalu została silnie naznaczona przez historyczne epizody mobilności ludzi i handlu, będąc epicentrum afrykańskiego niewolnictwa między XVI a XVIII wiekiem. Obecnie jest to region, w którym osiedliły się różne grupy etniczne, z których najbardziej reprezentatywną jest Mandinga: ponad 30% mieszkańców Gambii i Senegalu należy do tej grupy.

Położone w Afryce Zachodniej i liczące około 230 milionów mieszkańców Nigeria i Ghana. Historia tego afrykańskiego regionu naznaczona jest ciągłymi europejskimi wyprawami na Złote Wybrzeże, co znajduje odzwierciedlenie w jego genetyce. W wyniku tej różnorodności genetycznej w regionie zidentyfikowano ponad 250 grup etnicznych, z których najważniejsze to lud Esan i lud Yoruba.

Sierra Leone i Liberia, liczące łącznie 8 mln mieszkańców, położone są w Afryce Zachodniej. Pochodzenie obu krajów jest ściśle związane, gdyż sięga walki, która toczyła się w XVIII wieku z niewolnictwem po obu stronach Atlantyku. Na całym terytorium osiedliły się liczne ludy, choć najbardziej charakterystyczną grupą etniczną są Mende, stanowiący 30% całej populacji.

Bangladesz i północno-wschodnie Indie znajdują się w wyjątkowej pozycji geograficznej, która ukształtowała obecny mozaikowy układ genetyczny tego regionu. Pierwszymi populacjami osiedlającymi się na tym obszarze byli Austroazjaci, Tybetańsko-Birmańczycy, Drawidzi i Indoeuropejczycy. Z tego powodu mieszkańcy Bangladeszu i północno-wschodnich Indii mają wspólne markery genetyczne z populacjami Azji Wschodniej.

Azja Środkowa to terytorium o dużej liczbie grup etnicznych, rozmieszczonych głównie w pięciu krajach: Kazachstanie, Kirgistanie, Tadżykistanie, Turkmenistanie i Uzbekistanie. Pochodzenie tej populacji sięga ekspansji indo-irańskiej i turkijskiej, która miała miejsce przed wiekami. W efekcie dzisiejsi Azjaci Środkowi dzielą wysoki stopień podobieństwa genetycznego z ludami Azji Zachodniej.

Gudżaraci to grupa etniczna licząca około 60 milionów osobników. Pochodzą ze stanu Gujarat, położonego w północno-zachodniej części subkontynentu indyjskiego. Biorąc pod uwagę jego złożoną historię, jest to lud o dużej różnorodności genetycznej. Przez kilka stuleci stan Gudżarat był miejscem spotkań ważnych ruchów migracyjnych, głównie między wybrzeżami Morza Arabskiego, regionu, z którym dzieli pewien stopień podobieństwa genetycznego.

Południowe Indie i Sri Lanka to region zamieszkany przez ponad 230 milionów ludzi, rozmieszczonych głównie w stanach Andhra Pradesh, Tamil, Nadu, Karnataka i Kerala, a także na wyspie Sri Lanka. Większość mieszkańców tego regionu należy do ludu Telugu, większościowej grupy etnicznej na tym terytorium. Telugowie, podobnie jak niektórzy inni Południowi Azjaci, wywodzą się z mieszanki plemion przeddrawidyjskich, drawidyjskich i indoaryjskich, które po raz pierwszy osiedliły się na tym terytorium ponad 70 000 lat temu.

Japończycy to grupa wywodząca się z archipelagu Japonii, położonego we wschodniej Azji. Najstarsze dowody archeologiczne z tego regionu odpowiadają grupom łowców-zbieraczy datowanym na ponad 39 000 lat, kiedy to istniało jeszcze połączenie lądowe między archipelagiem a kontynentem azjatyckim. Pod względem geograficznym na tym terytorium można wyróżnić kilka grup etnicznych, w tym Yamatos, Ainus i Ryukyuan. Yamatowie są jednak najliczniejszym ludem i określenie Japończycy na ogół odnosi się bezpośrednio do tej grupy.

Koreańczycy są jedną z największych grup w Azji Wschodniej. Populacja liczy około 80 milionów osobników, rozmieszczonych zarówno w północnej, jak i południowej Korei. Uważa się, że pierwsi osadnicy tej grupy wywodzili się ze starożytnych ludów Mandżurii, Mongolii i południowej Syberii, którzy w epoce brązu osiedlili się w północnej Korei. Obecnie jest to jedna z najbardziej homogenicznych genetycznie populacji na świecie.

Nazwa Beduin przypisywana jest koczowniczej ludności arabskiej zamieszkującej pustynie Bliskiego Wschodu, Półwyspu Arabskiego i Afryki Północnej. Szacuje się, że ta grupa etniczna liczy ponad 25 milionów osobników, osiadłych głównie w Sudanie, Algierii, Arabii Saudyjskiej i Iraku. Jej pochodzenie datuje się na VII wiek Arabii i szybką ekspansję w całej Azji Zachodniej. Dziś Beduini są narodem genetycznie niejednorodnym. W zależności od miejsc, do których migrowali, utworzyły się podgrupy koczowników, które mogą wykazywać duże podobieństwo genetyczne do Turków, Kurdów czy Arabów.

Druzowie to wspólnota religijna i kulturowa pochodząca z Lewantu, obecna głównie w Libanie, Syrii i Izraelu, z mniejszymi skupiskami w Jordanii. Powstali w XI wieku z islamu ismailickiego, rozwinęli unikalną wiarę, która łączy elementy neoplatońskie, gnostyckie, chrześcijańskie i inne systemy myślowe. Tradycyjnie osiedleni w regionach górskich, zachowali spójną tożsamość, z silnymi więzami wspólnotowymi i strukturą społeczną opartą na solidarności, edukacji i szacunku dla wiedzy przodków. Choć nieliczni, Druzowie wnieśli znaczący wkład w historię i różnorodność kulturową Bliskiego Wschodu.