Funkcja płuc (objętość wydychanego powietrza)

Funkcja płuc jest wskaźnikiem stanu fizjologicznego dróg oddechowych i płuc i odgrywa istotną rolę w diagnozowaniu i monitorowaniu chorób układu oddechowego, takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Podczas oceny czynności płuc najczęściej stosowanym badaniem jest spirometria. Technika ta mierzy ważne parametry, takie jak natężona pojemność życiowa (FVC).

Testy czynnościowe płuc odgrywają ważną rolę w diagnozowaniu i monitorowaniu pacjentów z podejrzeniem lub wcześniej zdiagnozowanymi chorobami układu oddechowego. W rzeczywistości testy te są podstawowym kryterium w diagnostyce chorób takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Mają one również kluczowe znaczenie przed poważnymi zabiegami chirurgicznymi i do oceny odpowiedzi na leczenie w przypadku przewlekłych chorób układu oddechowego.

Istnieje kilka testów przeznaczonych do oceny czynności płuc, takich jak test dyfuzji tlenku węgla, pletyzmografia całego ciała, test bronchoprowokacji i 6-minutowy test marszu. Najczęściej stosowanym badaniem jest jednak spirometria. Technika ta polega na głębokim, pełnym wdechu, po którym następuje szybki, wymuszony wydech. Za pomocą spirometrii można zmierzyć kilka parametrów, w tym szczytową objętość wydechową w pierwszej sekundzie (MASV lub FEV1), wymuszoną pojemność życiową (FVC lub FVC) oraz stosunek między tymi objętościami (FEV1/FVC).

FVC reprezentuje maksymalną ilość powietrza, jaką dana osoba może siłą wydychać po pełnym wdechu, przy normalnej wartości ≥ 80%. Z drugiej strony FEV1 mierzy ilość powietrza wydychanego w pierwszej sekundzie po głębokim wdechu, a jego normalna wartość również wynosi ≥ 80%. Wreszcie, stosunek FEV1/FVC wyraża ułamek powietrza wydychanego w ciągu jednej sekundy w stosunku do wymuszonej pojemności życiowej, a jego normalna wartość wynosi ≥ 70%.

Parametry te mają kluczowe znaczenie dla identyfikacji wad czynności płuc, zarówno obturacyjnych, jak w chorobach takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) lub astma, jak i restrykcyjnych, jak w idiopatycznym zwłóknieniu płuc.

Nasza analiza koncentruje się na badaniu wariantów genetycznych związanych z wymuszoną pojemnością życiową. Niegenetyczne czynniki ryzyka związane z obniżonym poziomem FVC obejmują pochodzenie etniczne, otyłość, cukrzycę, palenie tytoniu i obecność przewlekłych objawów ze strony układu oddechowego.

W związku z tym środki zapobiegawcze mające na celu utrzymanie wymuszonej pojemności życiowej na odpowiednim poziomie koncentrują się na przyjęciu zdrowego stylu życia. Obejmuje to przestrzeganie zbilansowanej diety, regularne ćwiczenia i powstrzymywanie się od palenia tytoniu, co w znacznym stopniu przyczynia się do zachowania funkcji płuc i zmniejszenia ryzyka zaburzeń oddechowych.