Glukoza we krwi

Glukoza jest głównym cukrem występującym we krwi. Jest głównym źródłem energii dla wszystkich komórek, a jego poziom we krwi jest precyzyjnie regulowany. Jego zmiana może prowadzić do takich patologii jak cukrzyca.

Glukoza jest monosacharydem, czyli formą cukru. Jest najobficiej występującym w przyrodzie związkiem organicznym i stanowi podstawowe źródło energii dla komórek.

Ogólnie rzecz biorąc, cukry przyjmowane z pożywieniem są w procesach metabolicznych przekształcane w glukozę. Glukoza dociera z krwiobiegu do wszystkich tkanek organizmu.

Poziom glukozy we krwi zmienia się w ciągu dnia, w granicach 70-145 miligramów na decylitr krwi, jest niższy na czczo i wzrasta po spożyciu pokarmu (glikemia poposiłkowa).

Podwyższona glukoza, mierzona na czczo, jest związana z wystąpieniem cukrzycy. W tych przypadkach insulina, czyli hormon odpowiedzialny za obniżenie poziomu glukozy we krwi po posiłkach, nie działa prawidłowo i gromadzi się ona we krwi. W początkowych stadiach zmian (zwanych również stanem przedcukrzycowym), zmiany w nawykach stylu życia są zwykle wystarczające do jej kontrolowania.

Czasami jednak utrzymujący się przez dłuższy czas wysoki poziom glukozy we krwi może prowadzić do rozwoju cukrzycy. Cukrzyca jest chorobą przewlekłą, w której albo nie ma wystarczającej ilości insuliny, albo komórki nie reagują na nią odpowiednio, pozostawiając zbyt dużo cukru w krwiobiegu, co z czasem i przy złej kontroli może powodować poważne problemy zdrowotne, utrata słuchu (co może z kolei prowadzić do problemów społecznych i lęku), takie jak choroby serca, utrata wzroku i choroby nerek.

Chociaż poziom glukozy we krwi jest szczególnie związany ze stylem życia, zidentyfikowano czynniki genetyczne, które mogą powodować wahania tego poziomu w zakresie fizjologicznym.