Predyspozycje genetyczne do alergii na orzeszki ziemne

Na rozwój alergii pokarmowej, jako złożonego schorzenia, wpływa zarówno genetyka, jak i środowisko, a także interakcje genom-środowisko, w tym epigenetyka.

Alergia pokarmowa to niekorzystna reakcja immunologiczna na niektóre pokarmy. Alergeny pokarmowe są różnorodne, do najczęstszych należą: mleko krowie, jajko, orzeszki ziemne, orzechy drzewne, soja, pszenica, ryby i skorupiaki. W ciągu ostatnich dwudziestu lat częstość występowania alergii pokarmowej wyraźnie wzrosła i obecnie dotyczy 8% dzieci i 11% populacji dorosłych.

Alergia na orzeszki ziemne jest jedną z najczęstszych alergii pokarmowych u dzieci, dotyczy 3% w USA i 9,5% w Australii. Powszechne alergeny pokarmowe w Azji różnią się od tych obserwowanych w krajach zachodnich i sugeruje się, że udział środowiska w rozwoju alergii pokarmowej jest istotny.

Alergia na orzeszki ziemne może pojawić się w dzieciństwie i utrzymywać się w wieku dorosłym, w taki sam sposób jak alergia na orzechy, alergia na nasiona, alergia na ryby i skorupiaki. Objawy alergii na orzeszki ziemne rozwijają się zwykle w ciągu kilku minut do około dwóch godzin po spożyciu orzeszków. Objawy alergii na orzeszki ziemne mogą być bardzo zróżnicowane (od łagodnych do ciężkich) i obejmują: swędzenie ust, pokrzywkę, zaczerwienienie, nudności i wymioty.

Za jeden z głównych czynników ryzyka uznaje się rodzinną historię alergii pokarmowej, która zwiększa się od 2 do 10 razy. Sugeruje to, że oprócz czynników środowiskowych ważną rolę w rozwoju alergii pokarmowej może odgrywać genetyka.