Tendinopatie w kończynach dolnych (nogi)

Prawdopodobieństwo wystąpienia tendinopatii w kończynach dolnych, oprócz wpływu wielu czynników środowiskowych, takich jak wysiłek fizyczny, jest również uwarunkowane genetycznie. Warianty w genach regulujących rozwój i utrzymanie kości, chrząstek i ścięgien odgrywają kluczową rolę w podatności niektórych osób na urazy.

Ścięgna to struktury anatomiczne znajdujące się pomiędzy mięśniem a kością, których funkcją jest przenoszenie siły wytworzonej przez mięsień na kość, dając początek ruchowi stawu. Zbudowane są głównie z kolagenu (30%) i wody (68%), z niewielkim udziałem elastyny (2%). Ilość naczyń krwionośnych w nich jest znikoma, ale zwiększa się podczas ćwiczeń i procesów leczniczych.

Jedną z głównych cech związanych ze ścięgnem jest jego zdolność do regeneracji i powrotu do normalnego stanu po uszkodzeniu lub urazie. W tym celu ważne jest poznanie czynników indywidualnych, genetycznych, biomechanicznych i środowiskowych, które współdziałają ze sobą i które umożliwiają zapobieganie i optymalizację powrotu do zdrowia po tendinopatiach. Tendinopatie" to grupa patologii dotyczących ścięgien, które według Międzynarodowego Stowarzyszenia Reumatologicznego dzielą się na dwie duże grupy: zapalne i niezapalne.

Najczęstszymi zmianami w ścięgnach kończyn dolnych są:

• Tendinopatia Achillesa: Ścięgno Achillesa jest największym i najsilniejszym ścięgnem w całym organizmie, łączy mięsień trójgłowy ramienia (triceps suralis) z piętą, wykonuje zgięcie podeszwowe stopy i uczestniczy w zgięciu kolana. Towarzyszące czynniki ryzyka to zwykle nadmierna eksploatacja, powtarzające się urazy, choroby naczyniowe, predyspozycje genetyczne, neuropatie i choroby reumatologiczne, które mogą powodować zwyrodnienie ścięgien.
• Uszkodzenie ścięgna mięśnia czworogłowego: mięsień czworogłowy uda (quadriceps femoris) jest dużym, silnym mięśniem znajdującym się w przedniej części uda. Składające się na nią mięśnie i ścięgna tworzą jednostki kurczliwe, które stabilizują biodro i kolano oraz umożliwiają ich ruch. Urazy mięśni i ścięgien mięśnia czworogłowego są powszechne wśród sportowców i aktywnych osób dorosłych.
• Zerwanie więzadeł krzyżowych: Więzadła krzyżowe to dwie struktury, które krzyżują się wewnątrz kolana, łącząc kość piszczelową z kością udową i zapewniając stabilność w ruchach wyprostu i zgięcia. Więzadło krzyżowe przednie zapobiega przesuwaniu się kości piszczelowej do przodu względem kości udowej i jego zerwanie jest najczęstsze. Z drugiej strony więzadło krzyżowe tylne zapobiega przemieszczaniu się piszczeli do tyłu. Uszkodzenie tych więzadeł powstaje po nagłej zmianie kierunku ruchu kolana, przesadnym wyhamowaniu lub stłuczeniu.