Fasciitis

Fasciitis is de ontsteking van de fascia, een structuur van bindweefsel die zich door het hele lichaam uitstrekt en waarvan de functie is om ondersteuning, bescherming en vorm te bieden aan verschillende structuren van het organisme. Het is de meest voorkomende pathologie van bindweefsel en een van de belangrijkste oorzaken van musculoskeletale pijn.

De oorzaken van fasciitis zijn divers en kunnen optreden na een enkelvoudig of herhaald trauma, als gevolg van een infectie of als gevolg van een gegeneraliseerde auto-immuunontsteking van het bindweefsel. Er zijn verschillende vormen van presentatie, met als meest voorkomende plantaire fasciitis en palmaire fasciitis.

Plantaire fasciitis is een van de meest voorkomende oorzaken van hielpijn, veroorzaakt door ontsteking van een weefselband die over de voetzool loopt. Palmaire fasciitis ontstaat door ontsteking van de fascia in de hand. De risicofactoren die verband houden met deze twee vormen van fasciitis zijn als volgt:

• Leeftijd: het komt vaker voor tussen de 40 en 60 jaar.
• Bepaalde soorten oefeningen die druk uitoefenen op het gebied.
• In het geval van plantaire fasciitis kunnen platvoeten, hoge bogen of een atypisch looppatroon de spanning in de plantaire fascia verhogen.
• Obesitas.
• Bepaalde beroepen, zoals die waarbij trillende machines worden gebruikt of langdurig staan.

Plantaire fasciitis veroorzaakt een stekende pijn in de voetzool, nabij de hiel, met meer intense pijn bij het ontwaken of langdurig staan. In het geval van palmaire fasciitis kan er ook pijn optreden, maar het meest typische teken is de moeite om de vingers van de hand volledig te strekken.

Voor de preventie van fasciitis plantaris zijn er bepaalde aanbevelingen die kunnen helpen, zoals het dragen van geschikte schoenen, overwegen om inlegzolen te gebruiken indien nodig, afvallen indien nodig, het vermijden van contactsporten of het regelmatig strekken van het gebied. Aan de andere kant kan het risico op palmaire fasciitis worden verminderd door het vermijden van het gebruik van trillende machines, het onder controle houden van mogelijke ontstekingsziekten of het regelmatig uitvoeren van rekoefeningen.