Hypothyreoïdie

Deeltelijk of volledig verlies van de schildklierfunctie door onvoldoende synthese of weerstand tegen de werking van schildklierhormonen. Aangezien deze moleculen een vitale rol spelen in bijna alle weefsels, zal hun afname of afwezigheid zich manifesteren in een veelheid van lichaamssystemen. Het is een van de meest voorkomende ziekten wereldwijd, die tot 5% van de bevolking treft.

Er kunnen verschillende oorzaken zijn die verband houden met hypothyreoïdie:

• Autoimmuunziekten: de meest voorkomende oorzaak van hypothyreoïdie is Hashimoto's thyreoïditis als gevolg van de productie van antilichamen tegen de schildklier. De exacte triggers van deze ziekte zijn echter onbekend, hoewel een combinatie van genetische en omgevingsfactoren is gesuggereerd.
• Respons op behandeling voor hyperthyreoïdie met radioactief jodium of antithyreoïdiemedicijnen die worden gebruikt om de schildklierfunctie te normaliseren, die permanente hypothyreoïdie uitlokt.
• Schildklieroperatie waarbij de schildklier geheel of gedeeltelijk wordt verwijderd.
• Stralingstherapiebehandeling voor hoofd-halskanker.
• Medicijnen die worden gebruikt bij de behandeling van andere ziekten (amiodaron, lithium, interferon-alfa, interleukine-2).
• Thyroïditis of ontsteking van de schildklier als gevolg van infecties, aangeboren aandoeningen van defecte of afwezige schildklier, of aandoeningen van de hypofyse waarbij geen prikkels op de schildklier werken, infiltratieve schildklieraandoeningen.
• Zwangerschap kan de productie van antilichamen tegen de schildklier op gang brengen. Indien onbehandeld, kan dit het risico op een miskraam, vroegtijdige bevalling en zwangerschapsvergiftiging of foetale ontwikkeling verhogen.
• Jodiumtekort, omdat het essentieel is voor de productie van schildklierhormonen. Jodiumtekort kan leiden tot hypothyreoïdie, terwijl een teveel aan jodium bestaande hypothyreoïdie kan verergeren.

Verder zijn een aantal factoren beschreven die het risico op hypothyreoïdie kunnen verhogen:

• Leeftijd: het risico neemt toe met de leeftijd, vooral na het 60e levensjaar.
• Geslacht: vrouwen hebben een hoger risico op hypothyreoïdie dan mannen.
• Het hebben van andere auto-immuunziekten, zoals diabetes type 1, coeliakie, reumatoïde artritis.

De tekenen en symptomen van hypothyreoïdie zijn afhankelijk van de ernst van het tekort aan hormoon en kunnen van persoon tot persoon verschillen. In een vroeg stadium zijn de symptomen van hypothyreoïdie nauwelijks waarneembaar, en naarmate de ziekte langzaam vordert worden ze duidelijker Enkele veel voorkomende symptomen zijn:

• vermoeidheid en moeheid.
• gewichtstoename.
• koudetolerantieproblemen.
• Gewrichts- en spierpijn, krampen.
• Droge, schilferige huid, broos en verzwakt haar en nagels.
• Verlies van libido.
• Onregelmatige of hevige menstruatie, vruchtbaarheidsproblemen.
• Slow hartslag.
• Depressie.
• Slowe bewegingen en denken.
• constipatie
• verhoogd cholesterolgehalte
• zwellingen van gezicht, handen en voeten.

Bij kinderen kan bovendien een tragere groei en ontwikkeling optreden, bij adolescenten kan de puberteit eerder beginnen dan normaal en bij ouderen kunnen naast depressies ook geheugenproblemen optreden.

Hypothyreoïdie kan niet worden voorkomen, maar het is goed beheersbaar als het vroeg wordt ontdekt en goed wordt behandeld. De beste manier om een ernstige vorm van de ziekte te voorkomen of te voorkomen dat de symptomen de kwaliteit van uw leven beperken, is u bewust te zijn van mogelijke symptomen en als u er een ervaart, uw arts te raadplegen.