Fenytoïne (dosering)

Fenytoïne is een anti-epilepticum dat de verspreiding van aanvalsactiviteit in de hersenschors afremt: het stabiliseert de drempel door de diffusie van natrium uit neuronen te bevorderen. Het wordt ook gebruikt als anti-aritmicum omdat het de hartspiercellen stabiliseert.

Fenytoïne is gecontra-indiceerd bij patiënten met overgevoeligheid voor hydantoïne, sinusbradycardie, sinoatriaal blok, 2e en 3e graads atrioventriculair blok en Adams-Stokes syndroom.

VOORZORGSMAATREGELEN

Voorzichtigheid is geboden bij het voorschrijven van fenytoïne bij ouderen. Ook bij patiënten met leverfunctiestoornissen, hypotensie of ernstig hartfalen.

Fenytoïne kan osteomalacie, hyperglykemie, hyperplasie, gingivale bloeding, leucopenie en, bij gebruik vóór de bevalling, maternale of neonatale bloeding veroorzaken.

Vermijd tijdens de behandeling met fenytoïne alcoholgebruik. Tijdens de behandeling de serumspiegels van het geneesmiddel controleren op het risico van toxiciteit. Er is ook een risico van tolerantie en afhankelijkheid, suïcidale gedachten en gedrag, dus de behandeling moet geleidelijk worden gestaakt.

Indien symptomen of tekenen van het Steve Johnson syndroom en chronische epidermale necrolyse (progressieve uitslag met blaren of slijmvliesletsels) optreden, de behandeling staken.

Niet intramusculair toedienen, aangezien er een risico bestaat op weefselirritatie en -ontsteking op de injectieplaats. Voorzichtigheid is geboden bij de wijze van toediening.

Controleer de vitale functies en het elektrocardiogram tijdens de infusie van fenytoïne.

BIJWERKINGEN

Nystagmus, ataxie, spraakstoornissen, mentale verwarring, duizeligheid, slapeloosheid, voorbijgaande nervositeit. Misselijkheid, braken, constipatie. Morbilliforme of scharlakenrode uitslag. Trombocytopenie, leucopenie, granulocytose, agranulocytose, pacitopenie. Gingival hyperplasie.

Bij intraveneuze toediening kunnen ook andere ernstiger bijwerkingen optreden zoals: ernstige cardiotoxische reacties met atriale en ventriculaire geleidingsdepressie en ventriculaire fibrillatie, periarteritis nodosa; plaatselijke irritatie, ontsteking, overgevoeligheid, necrose en eschar op de plaats van toediening.

INTERACTIES TUSSEN GENEESMIDDELEN

De serumniveaus van fenytoïne worden verhoogd door: chlooramfenicol, dicoumarol, disulfiram, tolbutamide, isoniazid, fenylbutazon, salicylaten, chloordiazepoxide, fenothiazines, diazepam, oestrogenen, ethosuximide, halothaan, methylfenidaat, sulfonamiden, trazodon, amiodaron, fluoxetine en succinimiden.

De serum fenytoïne-spiegel kan dalen door: carbamazepine, reserpine, diazoxide, foliumzuur en sucralfaat.

De serumniveaus van fenytoïne kunnen worden verhoogd of verlaagd door: fenobarbital, valproïnezuur en natriumvalproaat.

Er bestaat een risico van aanvallen indien gelijktijdig voorgeschreven met tricyclische antidepressiva.

Bij gelijktijdig gebruik met lidocaïne kan een buitensporige hartdepressie optreden.

Fenytoïne vermindert de werkzaamheid van: corticosteroïden, cumarine-anticoagulantia, orale anticonceptiva, kinidine, vitamine D, digitoxine, rifampicine, doxycycline, oestrogenen, furosemide en theofylline.

Fenytoïne versterkt de door alcohol en andere CNS-depressiva veroorzaakte depressie van het centrale zenuwstelsel (CZS).

HANDELSNAMEN

• Epanutin ®
• Synergin ®