Geboortegewicht

Het normale gewicht van een pasgeborene schommelt naargelang van de zwangerschapsduur en er zijn referentiewaarden en percentielen die het geschikte gewicht bepalen. Het overschrijden of niet bereiken van deze referentiewaarden kan soms leiden tot complicaties voor de pasgeborene die een nauwere pediatrische follow-up of voor de moeder vereisen.

Geboortegewicht wordt gedefinieerd als het gewicht van een zuigeling onmiddellijk na de geboorte. Deze waarde houdt rechtstreeks verband met de leeftijd waarop de baby is geboren en kan tijdens de zwangerschap worden geschat door de fundale hoogte te meten. De meeste baby's die tussen 37 en 40 weken zwangerschap geboren worden (termijngeboorte), wegen tussen 2,5 en 4 kg. Onder of boven deze grens wordt respectievelijk ondergewicht of overgewicht geconstateerd.

Een pasgeborene die binnen het normale gewicht voor de zwangerschapsduur valt, wordt beschouwd als geschikt voor de zwangerschapsduur (AEG), terwijl een pasgeborene die boven of onder de vastgestelde grens voor de zwangerschapsduur wordt geboren, zal worden blootgesteld aan een foetale ontwikkeling die hem blootstelt aan complicaties voor zowel zijn gezondheid als die van zijn moeder.

Er zijn verschillende factoren die van invloed kunnen zijn op de grootte van een baby bij de geboorte, zoals de duur van de zwangerschap, de grootte en lengte van de ouders, meerlingzwangerschappen, de geboortevolgorde en de grootte van de foetus.

Maternale factoren die kunnen leiden tot een lager geboortegewicht zijn onder meer hoge bloeddruk, hartproblemen, roken, alcohol- of drugsgebruik. Als de moeder diabetes of obesitas heeft, kan de baby bij de geboorte meer wegen (macrosomie). Bovendien kan een overmatige gewichtstoename van de moeder tijdens de zwangerschap de kans vergroten dat een baby met een hoger dan gemiddeld gewicht wordt geboren.

Het identificeren van kinderen met een te kleine zwangerschapsduur (SGA) is belangrijk omdat zij een verhoogd risico lopen op perinatale morbiditeit en hart- en vaatziekten op volwassen leeftijd. Een kind met een te kleine zwangerschapsduur wordt gedefinieerd als een pasgeborene met een lengte en/of geboortegewicht < 2 SD (standaarddeviaties) of P3 (percentiel 3) voor de zwangerschapsduur. Aan de andere kant wordt foetale macrosomie geassocieerd met een hogere incidentie van keizersnede en een hogere mortaliteit. Verscheidene studies leggen een verband tussen foetale macrosomie bij kinderen van moeders met diabetes of obesitas en zelfs bij de normale bevolking, met een verhoogd risico op het ontwikkelen van diabetes mellitus type 2 (DM2), obesitas en het metabool syndroom op kinderleeftijd of volwassen leeftijd.