QT intervallen

Het cardiale QT-interval (QTc) bepaalt de tijd die verstrijkt tussen contractie en relaxatie van de hartkamers. Het kan worden verkort bij een snellere hartslag, of verlengd bij een langzamere hartslag zonder verdere gevolgen, maar afwijkingen in dit interval kunnen klinische gevolgen hebben.

Het QT-interval vertegenwoordigt de duur van de systole of ventriculaire contractie (de reeks van ventriculaire depolarisatie en repolarisatie), en wordt op een elektrocardiogram gevisualiseerd als de periode tussen het begin van de Q-golf en het einde van de T-golf. Deze waarde kan in fysiologische situaties omgekeerd evenredig met de waarde van de hartslag variëren zonder grote gevolgen. Er zijn echter verschillende klinische omstandigheden die een abnormale toename of afname van dit interval teweegbrengen bij personen met een genetische predispositie.

Er is sprake van een abnormaal lange QTc wanneer deze langer is dan 440 milliseconden (ms) bij mannen en 460 ms bij vrouwen. Deze toename van de klinische QTc kan het gevolg zijn van verworven situaties van lage bloedspiegels van kalium (hypokaliëmie), magnesium (hypomagnesiëmie), calcium (hypocalciëmie), in gevallen van hypothermie, myocardischemie, verhoogde intracraniële druk, of door de aanwezigheid van een hoge bloeddruk (hypokaliëmie).In gevallen van hypothermie, myocardischemie, verhoogde intracraniële druk, of als gevolg van het gebruik van bepaalde geneesmiddelen zoals sommige antipsychotica, antiaritmica of antibiotica, alsmede aangeboren vormen in het geval van het Lange QT-syndroom. Het lange QT-syndroom is een aangeboren structurele channelopathie van cardiale calcium- en/of natriumkanalen of van eiwitten die betrokken zijn bij de modulatie van ionische stromen. De meest relevante manifestaties zijn episoden van syncope die kunnen leiden tot hartstilstand en plotselinge hartdood. In sommige gevallen kan het gepaard gaan met extracardiale verschijnselen, zoals doofheid of neurologische ontwikkelingsstoornissen.

Er is sprake van een abnormaal korte QTc wanneer deze geen <350ms bereikt. Deze afname kan ook worden verkregen in combinatie met verhoogde calciumgehalten in het bloed (hypercalciëmie), of kalium (hyperkaliëmie) door het gebruik van het antiaritmicum digoxine, alsmede de aangeboren vorm van het korte QT-syndroom. Deze erfelijke pathologie bestaat uit een stoornis van het kaliumkanaal die gepaard gaat met een verhoogd risico van paroxysmale atriale en ventriculaire fibrillatie en plotse hartdood. De meeste patiënten vertonen verschijnselen als atriumfibrilleren, hartkloppingen of flauwvallen.

In elk geval wordt follow-up aanbevolen in geval van suggestieve elektrocardiogrammen, familieanamnese van plotselinge dood, en persoonlijke voorgeschiedenis van syncope of fibrilleren van onbekende oorsprong.