Schildklierfunctie (TSH-niveaus)

Disfunctie van de schildklier is een belangrijk gezondheidsprobleem dat 10% van de bevolking treft en vooral het cardiovasculaire risico verhoogt. Naast andere parameters wordt dit in de klinische praktijk geëvalueerd door het TSH-niveau te meten, zodat een stijging wordt gerelateerd aan hypothyreoïdie en een daling aan hyperthyreoïdie.

De schildklier is een tweelobbige, vlindervormige klier die zich in de hals vóór de luchtpijp bevindt. Zij produceert schildklierhormonen, thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3), die het metabolisme van het lichaam en de balans van andere hormonen regelen. Tot de vele functies van de schildklier behoren de regulering van de lichaamstemperatuur, de hartslag, het zuurstofverbruik en de eiwitsynthese; zij zijn dus essentieel voor de groei en de organogenese.

De schildklier wordt nauwkeurig gereguleerd door Thyroid Stimulating Hormone (TSH), dat wordt afgescheiden door de hypofyse. TSH stimuleert de afgifte van schildklierhormonen, maar deze werken op hun beurt weer negatief op de TSH-productie wanneer het TSH-niveau stijgt.

Schildklierdisfunctie is een veel voorkomende aandoening. Bovendien is het de laatste jaren duidelijk geworden dat niet alleen klinische hypo- en hyperthyreoïdie manifestaties hebben, maar dat subklinische geassocieerd zijn met een verhoogd risico op pathologische aandoeningen zoals coronaire hartziekten, depressie of hart- en vaatziekten. Meer recent hebben studies aangetoond dat zelfs fysiologische variaties van schildklierhormonen binnen het normale bereik in verband zouden worden gebracht met veel van deze complicaties.

Wetenschap van de factoren die dit complexe hormonale systeem reguleren, kan dus helpen bij het nemen van maatregelen om de risico's in verband met de ontregeling ervan te beperken.