Bloedglucose

Glucose is de belangrijkste suiker in het bloed. Het is de belangrijkste bron van energie voor alle cellen en de bloedspiegels ervan worden nauwkeurig gereguleerd. Verandering ervan kan leiden tot ziekten zoals diabetes.

Glucose is een monosacharide, een vorm van suiker. Het is de meest voorkomende organische verbinding in de natuur en is de primaire bron van energie voor cellen.

In het algemeen worden suikers die met voedsel worden ingenomen, tijdens metabolische processen omgezet in glucose. Glucose bereikt de bloedbaan om alle weefsels van het lichaam te bereiken.

Het bloedglucosegehalte varieert gedurende de dag, tussen 70 en 145 milligram per deciliter bloed, is lager op een lege maag en stijgt na voedselinname (postprandiale glycemie).

Een verhoogde glucosewaarde, gemeten op de nuchtere maag, wordt in verband gebracht met het ontstaan van diabetes. In deze gevallen werkt insuline, het hormoon dat verantwoordelijk is voor het verlagen van de bloedglucose na de maaltijd, niet goed en hoopt het zich op in het bloed. In de eerste stadia van de verandering (ook bekend als pre-diabetische toestand) zijn veranderingen in de leefgewoonten meestal voldoende om het onder controle te krijgen.

Echter, soms kunnen hoge bloedglucosewaarden die in de loop van de tijd worden gehandhaafd, leiden tot de ontwikkeling van diabetes. Diabetes is een chronische ziekte waarbij er ofwel niet genoeg insuline is, ofwel de cellen er niet adequaat op reageren, waardoor er te veel suiker in de bloedbaan blijft, wat na verloop van tijd en bij slechte controle ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken, gehoorverlies (wat op zijn beurt kan leiden tot sociale problemen en angst), zoals hartaandoeningen, verlies van gezichtsvermogen en nieraandoeningen.

Hoewel de bloedglucosespiegels vooral samenhangen met de levensstijl, zijn er genetische factoren geïdentificeerd die ervoor kunnen zorgen dat deze niveaus binnen het fysiologische bereik variëren.