Voorspelling van visceraal vetweefsel

Visceraal vetweefsel is het vet dat rond inwendige organen is opgeslagen. De toename ervan is in verband gebracht als een risicofactor voor hart- en vaatziekten, zoals hartaanvallen en atherosclerose, en stofwisselingsziekten.

Adiposeweefsel of vetweefsel bestaat uit cellen die in staat zijn vet op te hopen, de adipocyten. Dit weefsel heeft verschillende functies, zoals stofwisseling, demping, bescherming en op zijn plaats houden van inwendige organen en andere structuren van het lichaam.

In het menselijk lichaam bevindt het vetweefsel zich onder de huid (onderhuids vet), rond de organen (visceraal vet), in het beenmerg (geel beenmerg) en in de borsten. Met name visceraal vet fungeert als vetreserve en biedt bescherming. In het algemeen hebben mannen meer visceraal vet als gevolg van mannelijke hormonen, terwijl vrouwen onderhuids vet ophopen in de billen, heupen en ledematen als gevolg van oestrogeen. Na de menopauze beginnen vrouwen meer vet in de buik op te hopen.

Visceraal vet bevindt zich in de buikholte en het teveel ervan is rechtstreeks in verband gebracht met een verhoogd risico op diabetes type 2, insulineresistentie, ontstekingsziekten en andere aan obesitas gerelateerde ziekten. Waarom buikvet schadelijker is dan andere vetophopingen, zoals onderhuids vetweefsel, is niet volledig opgehelderd. Mogelijke hypotheses wijzen op een groter lipolytisch vermogen en de resistentie tegen de antilipolytische effecten van insuline, wat resulteert in hogere concentraties van circulerende vetzuren. Bovendien wijzen studies erop dat visceraal vet een hogere graad van macrofageninfiltratie heeft, wat resulteert in een pro-inflammatoir profiel dat insulineresistentie bevordert.